آرش

پسري اين جا بود

پسري در تبريز ، ميهمان ِ‌ما بود

متلك بار ِ‌خلايق مي كرد

شعر مي خواند و به من مي خنديد

به همه مي خنديد

توي ِ‌تهران ِ بزرگ

كوله پشتي اش را پُر ِ‌شادي و نشاط و شعر ِ‌سعدي كرده

سوي ِ‌ما آمده بود

دو سه روزي اين جا ، دل ِ‌ما را خوش كرد

ما به هم خنديديم

ما عرق هم خورديم

ما صفا را ديديم

دل ِ مان هم خوش شد

با هم خنديديم

حضرت ِ آرش خان ! عيش و نوش ِ‌تو مدام

باد ايام به كام